Emerge – spaced out
De opdracht
‘Maak een beeld met negatieve ruimte en zorg ervoor dat deze bijdraagt aan het succes van het beeld (verbeteren van de compositie, vertellen van een verhaal of het oproepen van emotie).
De negatieve ruimte moet esthetisch aantrekkelijk zijn, maar mag het hoofdonderwerp niet afleiden of overweldigen.
Een foto dus waar de hond niet het volledige beeld vult maar wel duidelijk het hoofdonderwerp is.
Niet hetzelfde als een hond in een landschap, al is er wel enige overlapping. ‘Dogscapes’ was één van de opdrachten van de vorige fotochallenge, we haalden toen met onze foto de top 10.
Vorig jaar had ik van onze Tony een foto gemaakt op het strand met een blauwe hemel. Ik dacht dat dit wel een goed idee zou zijn voor een remake.
Helaas was het weer dit jaar minder bereidwillig, blauwe lucht hebben we niet veel gezien.
Ik besloot dan maar om gebruik te maken van de wind en de wolken en zo een meer stormachtige foto maken.
De bedoeling was om een foto te maken van onze Tony die de wind trotseert met enkel wolken als achtergrond.
De uitvoering
De locatie was het Zennegat in Mechelen. Een open ruimte en dus volop wind.
Vriendlief ging mee, zijn opdracht was om de aandacht van onze Tony te trekken en te zorgen dat hij naar boven keek.
Ik had een foto waar ik wel tevreden over was en die ik ging bewerken.
Nadien merkte ik dat zijn achterpoten er niet volledig op stonden. En tja, eens je dat ziet, kan je er niet naast kijken. Ik wist dat dit een struikelblok zou zijn.
Ik zocht nog in de andere foto’s of ik ergens zijn volledige poten had, maar niets.
Een tweede poging dus.
Ditmaal was ik alleen. Manou was er ook bij wat het niet eenvoudiger maakte. Eén hond in ’t oog houden, de andere laten poseren en de foto maken.
Bovendien scheen de zon regelmating wat niet ideaal was voor de belichting.
Ik had wel enkele goede foto’s maar nog niet de foto waar ik op hoopte.
Dus sleurde ik vriendlief die avond mee voor een derde poging.
Toen we uit de auto stapten, begon het te gieten.
‘Ideaal weer om foto’s te maken’, was het commentaar.
‘Het zal wel beteren’, zei ik toch wat twijfelend.
En inderdaad, even later stopte het met regenen en kwamen er zelfs enkele opklaringen.
We probeerden verschillende plekken, ik had uiteindelijk enkele foto’s waar ik tevreden over was.
Net voor we terug in de auto stapten, zagen we plots de regenboog.
‘Kom vlug, zet onze Tony terug op dat muurtje, ik wil een foto met die regenboog’.
De bewerking
Ik wist dat ik de foto had waar ik op hoopte.
Geen ‘in-de-storm’-foto maar eerder een ‘na-de-storm’-foto.
Er was nog wel wat werk aan de foto, naast de gewonen basisaanpassingen:
- onze Tony zat te dicht bij de regenboog
- vriendlief moest verdwijnen
- net zoals enkele takken die boven het muurtje kwamen piepen.
Ik had ook een foto gemaakt van enkel de lucht. Door beide foto’s te combineren bekwam ik het uiteindelijke eindresultaat.
De 2 foto’s die ik gebruikte:
We haalden de top 20, maar niet top 10.
Het punt van kritiek was de regenboog, die ik in mijn enthousiasme te verzadigd had gemaakt.
En aangezien elk detail meetelt, was top 10 ditmaal niet haalbaar.
Ondertussen heb ik een gecorrigeerde versie, met minder verzadigde regenboog, ingediend. Die foto telt dan mee voor het eindresultaat.
Ben je benieuwd naar de foto’s die de top 10 haalden? Je vindt ze in deze blog
Het thema van de eerste opdracht was ‘framed’, een hond in een kader fotograferen.
een hele prestatie en tijdrovend werk om een veeleisende foto te maken. dikke proficiat Christel.
Bedankt Cecile, er kruipt inderdaad veel tijd in. Maar de voldoening achteraf is groot 🙂